Eylül'dü

Eylül'dü.



Dalından kopan yaprakların


sararan yanlarına yazdım adını


Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.


Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.










Eylül'dü.


Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız.


Adımlarımızın kısalığı bundandı


Bundandı gözlerimin durgunluğu.


Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,


ellerin kadar ıssız,


sen kadar zamansız molalar veriyordum.


Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.










Eylül'dü.


İzlerini sildiği zaman ansızın gidişinin,


şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.


Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.


Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman


En çok sesini aradım.


Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hala.


Gözlerini sildi zaman..


Dedim ya.. Eylül'dü.


Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.






Cemal Süreya

Popüler Yayınlar