Severim düetleri...
Severim, çünkü muhtemelen çok önemli bir isim egosundan sıyrılıp başka bir büyük isimle yan yana olmayı kabul etmiştir. Egonun olmadığı yerde, zaten var olan kalite kimsenin gözüne sokulmaz. Egolardan sıyrılmak erdem ister. "Ben senden daha iyiyim" diye yırtınmadan, çocukken çeşmelere koşarken bağrıştığımız gibi "birinç birinç" diye sahnede tepişmeden , sırf istediğiniz için sırf müzik için söylediğinizde o şarkıyı, erdem müziğinizle birlikte izleyenin de içine işler kanımca. Kalite de güçlülük gibidir bence. Öyle olduğunuzu söylemek zorunda kalıyorsanız, öyle değilsinizdir çünkü.
Severim düetleri, çünkü hem alışkanlıklarımı hem yenilikleri severim ( dilemmalardan biri budur işte! ) Hem bildik sesleri ve bildik bir şarkıyı dinlemeyi, hem de ona bir yenilik katılmış olmasını severim.
Ayrıca başka hiçbir sanat dalı kendi içinde işbirliğine bu kadar yatkın değil gibi duruyor. Bir şaire "Şiirime iki dize de sen yaz" demezsiniz, ya da bir film için "iki sahne de sen çek". "Şu tabloya iki fırça da sen vur" diyemezsiniz. Ama hadi gel bu şarkıyı birlikte söyleyelim diye rahatlıkla önerebilirsiniz, egonuzdan sıyrıldıysanız.
Hele farklı tarzlarda söyleyen-çalan sanatçıların aynı ve sevdiğim bir şarkıda buluşmalarına bayılırm. Cover'ları yapılmış şarkıları da severim kuşkusuz... Amy Lee şarkılarını senfoni orkestralarının çalmasını, Metallica şarkılarını yaylılardan (Apocaliptica'dan) dinlemeyi, kült arabesklerden birinin rock olarak kulağıma çalınmasını örneğin...Ama düetlerdeki o "egodan sıyrılma hissi" yoktur bunlarda. O nedenle düetlerin yeri ayrıdır. Ayrı.
Zaman zaman bu sevdiğim Cover'ları ve büyük düetleri buradan paylaşsam iyi olacak sanırım, çünkü şu an hepsini buraya yüklemek istiyorum.
Aşağıda şu an elimin altında olan bazılarını görebilirsiniz.
Apocalyptica - Master of puppets (live in warszawa)
(Apocalyptica) - The Unforgiven
Bir de böyle hepsinin bir arada olduğu parçalar var ... Tadından yenmez...
Korn And Amy Lee - Creep
Severim düetleri, çünkü hem alışkanlıklarımı hem yenilikleri severim ( dilemmalardan biri budur işte! ) Hem bildik sesleri ve bildik bir şarkıyı dinlemeyi, hem de ona bir yenilik katılmış olmasını severim.
Ayrıca başka hiçbir sanat dalı kendi içinde işbirliğine bu kadar yatkın değil gibi duruyor. Bir şaire "Şiirime iki dize de sen yaz" demezsiniz, ya da bir film için "iki sahne de sen çek". "Şu tabloya iki fırça da sen vur" diyemezsiniz. Ama hadi gel bu şarkıyı birlikte söyleyelim diye rahatlıkla önerebilirsiniz, egonuzdan sıyrıldıysanız.
Hele farklı tarzlarda söyleyen-çalan sanatçıların aynı ve sevdiğim bir şarkıda buluşmalarına bayılırm. Cover'ları yapılmış şarkıları da severim kuşkusuz... Amy Lee şarkılarını senfoni orkestralarının çalmasını, Metallica şarkılarını yaylılardan (Apocaliptica'dan) dinlemeyi, kült arabesklerden birinin rock olarak kulağıma çalınmasını örneğin...Ama düetlerdeki o "egodan sıyrılma hissi" yoktur bunlarda. O nedenle düetlerin yeri ayrıdır. Ayrı.
Zaman zaman bu sevdiğim Cover'ları ve büyük düetleri buradan paylaşsam iyi olacak sanırım, çünkü şu an hepsini buraya yüklemek istiyorum.
Aşağıda şu an elimin altında olan bazılarını görebilirsiniz.
Apocalyptica - Master of puppets (live in warszawa)
(Apocalyptica) - The Unforgiven
Bir de böyle hepsinin bir arada olduğu parçalar var ... Tadından yenmez...
Korn And Amy Lee - Creep
